Gérard Di-Maccio bij Galerie Beeldkracht

Visionair
 
Gérard Di Maccio noemt zichzelf een visionair schilder. Zoals ook de Nederlandse kunstschilder Melle zichzelf destijds bij voorkeur visionair kunstenaar noemde i.p.v. surrealist. Di-Maccio schildert veelal vrouwfiguren en portretten en meer in het algemeen gezien mensen en dieren. Hij schildert visioenen, die bij hem opkomen en die, zoals hij dat zelf zegt, terugblikken op en herinneringen blijken te zijn aan een verre toekomst. Aan een wereld, die wij als mens wellicht nog gaan meemaken. Een wereld, die heel plezierig en vredig overkomt. Een sprookjesachtige wereld, die ook doet denken aan verhalen uit de Griekse Mythologie en aan het verdwenen koninkrijk Atlantis, een wereld vol serene rust en schoonheid, waarin de kunstenaar zijn persoonlijke, maar ook universele wijsheid en spiritualiteit overbrengt en ventileert.
 
 
 
Techniek
 
Zijn wonderbaarlijke schilderijen bezitten een bijna bovennatuurlijke technische perfectie. Hij is bijzonder creatief als het gaat om de combinaties van materialen die hij beschildert, soms ingenieuze constructies van hout en linnen. Gérard Di-Maccio werkt in een vergelijkbare techniek als enkele beroemde Italiaanse voorgangers uit de Renaissance, zoals Michelangelo en Raphael. Hij schildert in een haast ongeëvenaarde - flinterdunne 'laag over laag' - techniek van glacerende lagen.

Het grootste schilderij ter wereld

Di-Maccio schilderde drie jaar lang, tussen 1994 en 1997, aan het grootste olieverfschilderij ter wereld. Het schilderij is 27 meter breed en 9 meter hoog. Het schilderij werd eerst gepresenteerd in Genève en werd daarna lange tijd geëxposeerd in het huidige Carthago niet ver van Tunis. Maar liefst 200.000 bezoekers hebben het schilderij aldaar bewonderd. Het schilderij is uiteindelijk aangekocht door een kunstverzamelaar uit Japan. In Japan is er een museum geheel aan de kunst van Gérard Di-Maccio gewijdt in de wereldstad Osaka. Over de idee achter zijn meesterwerk zegt Di-Maccio: 

"The general theme is based on the notion of the infinite nature of the universe, and the relativity of time and place. I deliberately eliminate all specific references to our civilisation's mores, making this a timeless work. By doing so, this painting, which has neither right nor left, nor up nor down, leaves the viewer in a parallel universe, far from our mundane, everyday reality, in a future which has already become past. Adopting the principal that there is no straight line on the universe, I have used curved time and space in order to express the dazzling infinity surpassing this way all earthly and human notions and to be able to treat these great themes in a universal manner.

This work is also highly introspective, giving me the opportunity to analyse the timeless and collective unconsciousness. This way I can attempt to transcend cultural and intellectual barriers, and through this work I can attempt to get these messages across to peoples of all races and creeds throughout the world."