|
Laetitia de Haas (Voorburg, 1948) studeerde aan de Rietveld Academie te
Amsterdam (1965-1969). Na haar afstuderen volde zij uit eigen beweging nog
een jaar lang een extra klas bij de bekende surrealistische schilder Melle
om haar techniek van schilderen te verbeteren. Ondanks die lessen zien we weinig
invloed van diens werk terug in haar oeuvre. Elke vorm van
dreiging of drama is daarin nadrukkelijk afwezig.
Maar Laetitia de Haas behoeft eigenlijk niet veel introductie, want voor
kunstkenners en kunstliefhebbers is zij immers geen onbekende. Haar schilderijen en etsen zijn
uit duizenden te herkennen. Tuinen bij landhuizen, terrasjes, idyllische
binnenplaatsjes, door mensenhanden vormgegeven natuur, zijn haar steeds
terugkerende en geliefde onderwerpen. Personen zijn in haar werk eigenlijk
zelden of nooit te vinden, wel sporen van menselijke activiteit, zoals een gezellig
gedekte tafel, gebakjes bij een theepot, wijnglazen, enig keukengerei of net verlaten
tuinstoelen. Je ziet geen mensen in haar taferelen, maar je mist ze ook
zeker niet. Dit draagt net als haar goed ontwikkelde gevoel voor een harmonieuze
compositie bij aan de rust, die haar werken steevast uitstralen. Haar
zonnige onderwerpen ademen een ontspannen sfeer en geven soms ook het
gevoel, dat je voelt als je op vakantie bent. Dat wil overigens niet zeggen dat haar werk met
net zo'n groot gemak tot stand komt. Maar ervaren als Laetitia de Haas is,
weet zij in de beslotenheid van haar atelier beeldende problemen op te
lossen en keer op keer weer die sfeer van onbevangenheid te creëren.
Inspiratie doet zij inderdaad op tijdens haar vakanties, bij voorkeur in
Frankrijk of aan de Middenlandse zee. Ze maakt dan foto’s en schetsen,
die ze in haar atelier vervolgens verwerkt in haar olieverfschilderijen en
meerkleurenetsen. Dit zijn meestal idyllische en romantische herinneringen
en dit verklaart wellicht in hoge mate de ontspannen sfeer, die haar gehele oeuvre
kenmerkt. Zij laat ook voor de beschouwer de tijd even stilstaan...
Margot Fretz (Kunstenaarsgenootschap 'De Ploegh', Soest) voegt hier in
haar voorwoord bij het boek 'Schilderen is noodzaak', ter gelegenheid van
het 25 jaar kunstenaarsschap van Laetitia de Haas, aan toe: "Behalve talent zijn grote discipline en werklust
eigenschappen die noodzakelijke voorwaarden zijn voor een echt
kunstenaarsschap. Laetitia de Haas bezit deze eigenschappen in ruime mate,
hetgeen blijkt uit de omvang en de kwaliteit van haar oeuvre."
Al betrekkelijk snel haar afstuderen is het Laetitia de Haas voor de wind
gegaan. Na enige jaren verkocht haar werk dermate goed, dat zij van haar
kunst kon leven. Naast de vele tentoonstellingen wereldwijd, viel haar in
1986 een internationale prijs ten deel, de Grafiekprijs Prix Francois 1 in
1986. Meerdere malen is over deze bekende topkunstenares gepubliceerd. In
1983 verscheen er reeds een oeuvre catalogus, met teksten van Frans Duister, uitgebracht door uitgeverij Faber &
Smit, Amsterdam.
Maar ik laat tot slot met groot genoegen Laetitia zelf aan het woord. Zij
doet een uitspraak waar waar kunstenaarschap uit
spreekt:
"Ik ben blij dat mijn werk zo veel mensen aanspreekt, maar ook al zou
niemand het willen kopen, dan nog zal ik bezig blijven. (...) Schilderen
is voor mij noodzaak, ik kan het niet laten."
Sander Kletter
(galeriehouder)
Galerie Beeldkracht - Februari 2007
Bovenstaande citaten
zijn afkomstig uit 'Schilderen is noodzaak', Uitgeverij van Spijk Venlo -
Antwerpen, 1994
|
