|
Dijkhorst (1955)
controleert als geen ander de verf. Na zijn opleiding aan de kunstacademie, schilderde hij in zijn beginperiode
veel landschappen, direct naar de waarneming. Krachtig en trefzeker heeft
hij op die wijze leren schilderen buiten in het landschap. Vanuit zijn
roeibootje, tijdens elk seizoen, bij weer en wind, staand in de polder of
langs de oever van een rivier heeft hij zichzelf geleerd met brede
duidelijke zichtbare verfstreken de wereld realistisch weer te geven. Het
weergeven van de sfeer van het landschap en het seizoen is daarbij
essentieel voor hem.
Deze
in de buitenlucht opgedane schildervaardigheid kenmerkt na vijfentwintig
jaar schilderen zijn gehele oeuvre, dat naast landschappen ook bestaat uit
bloemstillevens en schilderijen waarin koeien, papagaaien, flamingo´s,
pauwen en nog andere dieren de hoofdrol spelen, meestal in combinatie met
bloeiende rozen, lelies of een felgekleurd tulpenveld. Deze combinaties
leveren speelse over het algemeen vrolijke taferelen op. Hoewel je het
niet zou verwachten staan deze laatste schilderijen soms symbool voor
gebeurtenissen uit het leven van gevoelsmens Adri Dijkhorst. Hij zelf
geeft echter geen uitleg. Ieder mag er bij wegdromen of mijmeren en wat hem betreft
er in zien wat hij of
zij wil.
Zijn composities lijken over het algemeen eenvoudig. Zoals bijvoorbeeld een
vaas met tulpen, centraal geprojecteerd op het doek. Zijn kleurgebruik is
helder. De door hem gekozen kleuren zijn fel en contrasteren bij voorkeur
sterk onderling. Eenvoud is kenmerkend voor de persoon Adri Dijkhorst, die
ondanks zijn enorme vaardigheid en toenemende succes bescheiden en
beminnelijk blijft. Men zegt: "In de eenvoud toont zich de
meester", een spreekwoord dat voor Adri Dijkhorst bedacht had kunnen
zijn.
A.T. Kletter
Galeriehouder Galerie Beeldkracht
(uit: Persbericht oktober 2003)
|
