Er zijn
de laatste jaren vele Nederlandse kunstenaars, die 'leuke koeien'
zijn gaan schilderen. Opmerkelijk is dat Adri Dijkhorst, dit al
deed, toen andere kunstenaars deze grazers nog niet de moeite
waard vonden, om ze als onderwerp van hun schilderijen te kiezen.
Hierop uitgezonderd zijn natuurlijk de landschapschilderijen, waarin ze
al eeuwenlang figureren in zwart wit, als element om diepte te suggereren en de
ruimte van het weidse landschap te verbeelden.
Adri Dijkhorst bouwde in stilte jarenlang aan een oeuvre, waarin
ook regelmatig de koe, als personage een rol werd toebedeeld. Zijn
koeien zijn niet per sé leuk bedoeld, maar kunnen ook gezien
worden als personificaties van menselijke deugden. In de
genoemde stilte en mede door zijn gedrevenheid, in de tijd dat hij
als kunstenaar nog minder bekend en succesvol was, kwam hij tot een
stijlvastheid, die beslist niet alle kunstenaars weten te bereiken.
Inmiddels is hem het eervolle, maar ook enigszins
betreurenswaardige lot beschoren, dat anderen hem
proberen te imiteren. Gelukkig blijkt dat geenszins eenvoudig, er is gelukkig
dan ook maar één
Dijkhorst!
|
